In de Napoleontische tijd besloot de overheid dat om te voorkomen dat matrozen van de marine allerlei vervelende ziektes zoals pest en cholera mee naar Nederland namen, er een Quarantaine-inrichting gewenst was.
Wieringen werd de plaats hiervoor, om een aantal redenen. Ten eerste lag het eiland afgelegen genoeg om eventueel meegenomen ziektes afdoende te kunnen behandelen zonder het gevaar op een epidemie. Ten tweede lag Wieringen dichtbij de nieuwe marinehaven van Den Helder.
In 1806 werd op de westpunt van het eiland een stuk land van 11 hectare met grote houten hekken afgeschermd waarna achter deze hekwerken een aantal barakken werden gebouwd waar besmette goederen konden worden opgeslagen en zieke matrozen konden uitzieken.
Op de afgebeelde kaart uit het boek van F. Allan (1855) is het terrein duidelijk te zien. In 1876 werd de Quarantaine-inrichting opgeheven. De houten barakken werden gesloopt en vervangen door een kruitopslagplaats en wat werkplaatsen. Tijdens de aanleg van de korte afsluitdijk voor de Zuiderzeewerken zijn deze ook gesloopt om plaats te maken voor de spoorlijn naar Friesland - die er overigens nooit is gekomen...
Heden ten dage herinnert niets meer aan de Quarantaine-inrichting, behalve de naam van een paar wegen.
| |
De quarantaine was niet de eerste inrichting op Wieringen waar zieken werden verpleegd. Al in 15e eeuwse documenten is sprake van een gasthuis in Den Oever. Dit gasthuis, dat aan de kapel van Den Oever was vastgebouwd, werd gerund door katholieke zusters en bood onderdak aan passanten én zieken. Het was gewijd aan St. Elizabeth. In later tijden raakte het in onbruik en werd het gebruikt als pakhuis en boerderij. Begin jaren 70 is het gesloopt. De kapel is weer opgebouwd in het Zuiderzeemuseum maar het gasthuis is voorgoed verdwenen. Waar vroeger het gasthuis stond - aan de Gasthuisweg natuurlijk - is nu het parkeerterrein van de Dekamarkt.
|
|
